Koncerty Espresso #1. Mendelssohn i da Vinci

Koncerty Espresso to wyjątkowa podróż do dziewięciu oddziałów Muzeum Narodowego. Program obejmuje dziewięć wydarzeń zaplanowanych na ten rok. Raz w miesiącu, w samo południe w różnych oddziałach Muzeum zabrzmią dźwięki muzyki klasycznej rozpisanej na smyczkowe brzmienie Sinfonietty Cracovii. Około trzydziestominutowy koncert będzie połączony z krótką prezentacją wybranego dzieła sztuki w wykonaniu ekspertów w dziedzinie historii sztuki. Repertuar wykonywany przez muzyków będzie nawiązywał do prezentowanego obrazu lub  rzeźby (do epoki, tematu czy nastroju). Dla uczestników koncertu przygotowana zostanie również filiżanka ulubionej kawy – wszystko po to, aby żyjącym w codziennym pędzie mieszkańcom Krakowa zaoferować choćby chwilę wytchnienia w bliskości sztuki.

Na otwarcie cyklu – już 24 kwietnia w samo południe – Sinfonietta Cracovia odwiedzi Muzeum Książąt Czartoryskich, gdzie bohaterką spotkania będzie Dama z gronostajem pędzla Leonarda da Vinci.

‍

Gości wydarzenia, którzy chcieliby wypić kawę przed koncertem, zapraszamy już od godziny 11.

‍

Espresso z Mendelssohnem

Zarówno Felix Mendelssohn, jak i jego trzy lata młodsza siostra Fanny, byli cudownymi dziećmi. W wieku ośmiu lat chłopiec miał za sobą występ na fortepianie podczas prywatnego koncertu, zaś Fanny grywała z pamięci fugi Bacha. 11-letni Felix miał już na koncie pierwsze utwory. Do szczytowych osiągnięć okresu młodzieńczego, obok uwertury do „Snu nocy letniej”, należy niewątpliwie Oktet smyczkowy Es-dur op. 20. Ukończony 15 października 1825 roku utwór wyszedł spod ręki 16-letniego kompozytora. Rodzina państwa Mendelssohnów zamieszkała wówczas pod nowym berlińskim adresem, w nieistniejącym już domu przy Leipzigerstrasse 3. Dom był nieco zniszczonym pałacem, do którego przynależał ogród, łąki i niewielkie gospodarstwo. Ogrodowe skrzydło domu stało się za to miejscem niedzielnych koncertów rodzinnych, na które przychodziła berlińska socjeta. Felix grał na fortepianie, skrzypcach i altówce, Fanny grała na fortepianie, druga siostra Rebecka śpiewała, a brat Paul grał na wiolonczeli. U Mendelssohnów występowali też słynni wirtuozi, m.in. Franz Liszt, Joseph Joachim czy Ferdinand David. W takiej atmosferze domowego muzykowania powstał właśnie wspomniany Oktet smyczkowy, przeznaczony na czworo skrzypiec, dwie altówki i dwie wiolonczele. Gatunek oktetu zakładający tak nietypowy smyczkowy skład, był w tamtym czasie prawdziwą nowością i dopiero zyskiwał na popularności. Dedykowany zaprzyjaźnionemu skrzypkowi i nauczycielowi Eduardowi Ritzowi utwór został wykonany z dużym powodzeniem 30 stycznia 1836 roku. Kluczowa jest uwaga wykonawcza młodego kompozytora, aby Oktet grany był przez wszystkie instrumenty w orkiestrowym stylu, na wzór symfonii.

Tekst: Mateusz Borkowski